Εύστοχο το σχόλιο που αναρτησε ο Γιωργος Καραβάνας και το συνοδεύει με φωτογραφίες, για τον περιβάλλοντα χώρο στο Διαχρονικό Μουσείο Λάρισας:
Σύμφωνα με τη θεωρία της ψυχολογίας του όχλου, ένας τόπος καθαρός χωρίς ούτε ένα σκουπίδι, θα παραμείνει έτσι για καιρό (παράδειγμα το Μετρό της Αθήνας σε αντίθεση με τους παρακείμενους δρόμους), ενώ ένας τόπος όπου τα έστω και ελάχιστα σκουπίδια του μένουν ασύλλεκτα για μέρες, σύντομα θα αποκτήσει πολύ περισσότερα σκουπίδια...!
Για το αλσάκι γύρω από το Διαχρονικό Μουσείο της Λάρισας (ένα μουσείο - κόσμημα για την πόλη) έχω προειδοποιήσει αρκετές φορές: έγραψα εδώ, έγραψα στο Novoville, μίλησα στον Αντιδήμαρχο Πολιτισμού αλλά και σε υπαλλήλους του μουσείου. Κανείς δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται. Ούτε ένα καλαθάκι σκουπιδιών πουθενά. Σε έναν χώρο όπου κόσμος περπατά μόνος ή με το σκύλο του, τρέχει, κρατά στα χέρια του ένα μπουκαλάκι νερό, ένα σνακ, κάτι..., δεν υπάρχει πουθενά κάδος για να το πετάξει.
Ο χώρος έχει ήδη αρχίσει να μετατρέπεται σε χαβούζα (οι φωτογραφίες είναι από το parking του μουσείου). Και βάζω στοίχημα πως θα χειροτερέψει πολύ γρήγορα!
ΥΓ Ο δήμος συχνά επικαλείται την έλλειψη παιδείας των πολιτών. Και έχει δίκιο: δεν είναι όσοι βρωμίζουν άμοιροι ευθυνών! Ωστόσο, η Παιδεία είναι ζήτημα οικογένειας και δασκάλων, όχι δημάρχων. Κι όταν εκλέγεσαι για δήμαρχος εκλέγεσαι για να διοικήσεις τους υπάρχοντες δημότες, όχι αυτούς που ίσως θα ήθελες.
Η εικόνα ίσως περιέχει: παπούτσια, φυτό και υπαίθριες δραστηριότητες
